ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΡΑΤΕΙΝΗΣ

Οι μαθητές και οι μαθήτριες των Γ?, Δ?, Ε? και ΣΤ? τάξεων του 4/θ Δημοτικού

Σχολείου Ερατεινής Φωκίδας, στα πλαίσια της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης,

τη σχολική χρονιά 2000-2001  ασχολήθηκαν με την Ιστορία του χωριού τους.         

Ερεύνησαν, συγκέντρωσαν στοιχεία, μελέτησαν και παρουσιάζουν με χαρά

τη δουλειά και τα συμπεράσματά τους.

οι δάσκαλοι που συντόνισαν το πρόγραμμα

Μιχάλης Σκώττης, Δημήτρης Ντανόπουλος

Λένε πως κάποια κυρία Ερατώ Λιδορίκη, μητέρα ή γυναίκα κάποιου πολιτικού

Λιδορίκη, μεσολάβησε στην ελληνική κυβέρνηση, στο Υπουργείο Εσωτερικών,

κι έτσι έφτιαξε το κράτος, με τη μεσολάβησή της τον αμαξωτό δρόμο

Ερατεινής- Λιδορίκι, που υπάρχει και σήμερα. Οι κάτοικοι της Ερατεινής τότε,

προς τιμή της, άλλαξαν το τότε όνομα του χωριού Χάνι και με κάποια παραλλαγή

έβαλαν το όνομά της.

Υπάρχει, όμως, και κάποια άλλη εκδοχή που αφορά στο όνομα Ερατεινή.

Λένε ότι από τη λέξη «ερατεινός» που σημαίνει  ωραίος, αξιολάτρευτος,

βγήκε το όνομα αυτό. Επειδή, η Ερατεινή είναι όμορφο χωριό.

Περισσότερο, όμως, ισχύει η πρώτη εκδοχή.

Η σημερινή Ερατεινή ιδρύθηκε ως οικισμός το 1893 και ήταν το επίνειο όλης της επαρχίας Δωρίδας.

Ξεκίνησε σαν χάνι. Υπήρχαν δυο-τρία σπίτια που χρησιμοποιούνταν ως πανδοχεία, όπου διανυκτέρευαν οι ταξιδιώτες. Εκεί έμεναν οι περαστικοί με τα ζώα, που ήθελαν να πουλήσουν ή να αγοράσουν διάφορα γεωργικά προϊόντα. Οι ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών ονομάζονταν Σταματόπουλοι.

Με τα χρόνια, σιγά-σιγά, έρχονταν άνθρωποι απ? όλα τα μέρη της Ελλάδας: Κρήτη, Κύπρο, Πελοπόννησο, ιδιαίτερα από την Πάτρα, Αιτωλοακαρνανία, Αγρίνιο και Πειραιά, για να εγκατασταθούν.

Έτσι, δημιουργήθηκε ένας μικρός οικισμός.

Το 1907 είχε 219 κατοίκους.

Στην τότε Ερατεινή αναπτύχθηκε ιδιαίτερα γρήγορα το εμπόριο. Υπήρχε στην Ερατεινή ενδιάμεσος σταθμός που μετέφερε κόσμο και εμπορεύματα στον Πειραιά.

Δρομολόγιο ατμόπλοιου «Πύλαρος», 13.06.1903 (*)

Ύστερα, το 1912, αναγνωρίστηκε ως κοινότητα με το όνομα Χάνι ή Χάνια.

Κάθε χρόνο γινόταν παζάρι στις 10 Οκτωβρίου, με παράγκες που πουλούσαν υφάσματα. Ακόμα, ζωοπάζαρο με χοιρινά, πρόβατα, άλογα, μουλάρια και βόδια. Κατέβαιναν επίσης από τις υπόλοιπες επαρχίες διάφοροι άνθρωποι που πουλούσαν φασόλια.

Ακόμα, τα καταστήματα της Ερατεινής τροφοδοτούσαν όλη τη Δωρίδα. Πουλούσαν βαμβακόπιτα, κριθάρι και πίτουρα για τα ζώα.

Υπήρχαν τρία ελαιοτριβεία και αλευρομηχανή. Μάλιστα, ήταν το πρώτο χωριό με ηλεκτρισμό στην περιοχή.

«Αετός» (ιδιοκτησία Κ.Χ. Αλεξίου «Καραμπέτσου»). «Πέραμα»: Ερατεινή-Αίγιο, 1935 (*)

Υπήρχε γραμμή φέρι-μπόουτ Ερατεινής-Αιγίου, που σταμάτησε το 1978.

Με τον καιρό η Ερατεινή μεγάλωνε. Έγιναν δημόσιες υπηρεσίες και σχολείο. Από το 1945 λειτούργησε και το συμβολαιογραφείο.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ(*) 

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή της 18^ης Μαρτίου 2001 οι περισσότεροι κάτοικοι της Ερατεινής είναι γυναίκες.                                          

Οι περισσότεροι άντρες δουλεύουν ως αγρότες, ψαράδες και οικοδόμοι.

Οι αγρότες  από παλιά καλλιεργούν ελιές, λεμονιές, πορτοκαλιές. Δουλεύανε πιο σκληρά, ενώ τώρα έχει εξελιχθεί η τεχνολογία και έτσι η δουλειά τους είναι πιο εύκολη.

Από το 1999 η Ερατεινή είναι έδρα του Δήμου Τολοφώνας.

* Βασιλική Καραμπέτσου, Βιτρινίτσα, εκδ. Δήμου Τολοφώνας, 2000